ಸೋಮವಾರ, ಜನವರಿ 28, 2019

ಗೊಡ್ಡು ಮುದುಕಿಯ ಸ್ವಗತ


ನೀವೇನು ಕಂಡಿರಿ ದಾದಿಯರೇ? ಏನು ಕಂಡಿರಿ?
ನನ್ನನ್ನು ಕಂಡು ಏನೆಂದು ಭಾವಿಸಿಹಿರಿ?
ಗೊಣಗುಡುವ ಗೊಡ್ಡು ಮುದುಕಿ, ಬುದ್ಧಿಯಿರದವಳು?
ಗೊತ್ತು ಗುರಿಯಿರದವಳು, ಕಣ್ಣುಮಂಜಿನವಳೆಂದೆ?

ಉದುರಿಸುತಾ ತಿನುವವಳು, ಉತ್ತರಿಸದವಳು?
ಸರಿಯಾಗಿ ತಿನ್ನೆಂದು ಗಟ್ಟಿದನಿಯಲಿ ಗದರಿಸಲು ನೀವು |
ಗಮನಿಸದಂತೆ ಇರುವವಳು? ನಿಮ್ಮ ಪರಿಯ ತಿಳಿಯದವಳು?
ಕಾಲುಚೀಲವೋ, ಪಾದರಕ್ಷೆಯೋ ಕಳೆಯುತಿರುವವಳು?

ಒಪ್ಪಲಿ, ಒಪ್ಪದಿರಲಿ, ನಿಮ್ಮಿಚ್ಛೆಯಂತೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುವವಳು
ಶುಚಿಗೊಳಿಸುವಾಗ, ತಿನ್ನಿಸುವಾಗ? ದೀರ್ಘ ದಿನವೊಂದು ಕಳೆಯಲೆಂದೆ?
ಅದೇ ನೀವು ತಿಳಿದಿರುವುದು? ಅದೇ ತಾನೇ ನೀವು ಕಂಡಿರುವುದು?
ಕಣ್ಣು ತೆರಿ ದಾದಿ, ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ!  

ನಾನಾರೆಂದು  ಹೇಳುವೆನು ಕೇಳಿ, ಬಿಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿರುವಾಗ
ನಿಮ್ಮಿಚ್ಛೆಯಂತೆ ನಡೆಯುತಿರುವಾಗ, ನಿಮ್ಮಿಚ್ಛೆಯಂತೆ ತಿನ್ನುತಿರುವಾಗ!
ನಾನೊಬ್ಬ ಹತ್ತು ವರ್ಷದ ಹುಡುಗಿ, ಅಪ್ಪ -ಅಮ್ಮರ ಜೊತೆಗೆ
ಪ್ರೀತಿಯಲಿ ಕಾಣುವ ಸೋದರ-ಸೋದರಿಯರೊಡನೆ!

 ಹದಿನಾರರ ಹುಡುಗಿ ನಾನು, ಪಾದಗಳಲಿ ರೆಕ್ಕೆಯಿಹವು
ಪ್ರಿಯಕರನು ಬಹನೆಂದು ಕನಸ ಕಾಣುತಿರುವವಳು !
ಇಪ್ಪತ್ತರಲಿ ಮದುಮಗಳು, ಹೃದಯವದು ಹಾರಿ ಕುಣಿದಿಹುದು 
ಇತ್ತ ಭರವಸೆಗಳ ಕಾಪಿಡುವ ವಾಗ್ದಾನಗಳ ನೆನಪಿನಲಿ!

ಇಪ್ಪತ್ತೈದರಲಿ ನಾನೀಗ ನನ್ನದೇ ಮಗುವಿನ ತಾಯಿ
ಆಸರೆ ಬಯಸುವ ಮಗು, ಭದ್ರತೆಯನಿತ್ತಿರಲು ಸಂತಸದ ಮನೆಯು|
ಮೂವತ್ತರ ಹೆಣ್ಣೀಗ, ವೇಗದಲಿ ಮಗುವು ಬೆಳವಣಿಗೆ ಕಂಡಿಹುದು
ಒಬ್ಬರೊಬ್ಬರಲಿ ಬೆಸೆದಿರುವ ಬಂಧ, ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಇರಲಿ ಅನುಬಂಧ ||

ನನಗೀಗ ನಲವತ್ತು, ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಬೆಳೆದು ಹೊರಟುಹೋಗಿಹರು
ನನ್ನವನು ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಉಳಿದಿಹನು, ನನ್ನ ದುಃಖವನು ಮರೆಸಲೆಂದು|
ಐವತ್ತರಲಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಕ್ಕಳು, ನನ್ನ ಸುತ್ತಲೆ ತೊಡರಿ ಆಡಿಕೊಂಡಿಹರು
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಕ್ಕಳನು ತಿಳಿದೆವು, ನಾನು ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಪತಿರಾಯ ||

ಮೇಲೆ ಅಡರಿದವು ಕತ್ತಲೆಯ ದಿನಗಳು, ಅಸ್ತಂಗತನು ಪತಿರಾಯ 
ಭವಿಷ್ಯವನು ನೆನೆದು ಭಯದಿಂದ ನಡುಗಿಹೆನು|
ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಅವರವರ ಮಕ್ಕಳನು ನೋಡಿಕೊಂಡಿಹರು
ಹಳೆಯ ವರ್ಷಗಳನು, ಗೊತ್ತಿರುವ ಪ್ರೀತಿಯನು ನೆನೆಯುತಿಹೆನು||

ನಾನೀಗ ಮುದುಕಿ, ಪ್ರಕೃತಿಯು ಕ್ರೂರಿ
ನಗೆಪಾಟಲಿಗೆ ದೂಡಿದೀ ಮುದಿತನವೆನ್ನ ಮೂರ್ಖಳಂತಾಗಿಸಿತು|
ಕುಸಿಯುತಿಹ ದೇಹ, ಗತ್ತು ಗಾಂಭೀರ್ಯ ಹೊರಟುಹೋಗಿಹವು
ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಹೃದಯವಿದ್ದೆಡೆಯಲ್ಲಿ ಇಹುದೀಗ ಒಂದು ಕಲ್ಲು ||

ಬಲ್ಲಿರಾ, ಈ ಮುದಿ ಶವದೊಳಗೊಬ್ಬ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿಯಿದ್ದಾಳೆ
ಆಗಿಂದಾಗ ಪುನಃಪುನಃ ಒಡೆದ ಹೃದಯವುಬ್ಬುವುದು|
ಸಂತೋಷಗಳ ನೆನೆಯುವೆನು ನೋವುಗಳ ನೆನೆಯುವೆನು
ಪ್ರೀತಿಸುತ ಬದುಕುವೆನು ಜೀವನವ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ||

ಹಳೆಯ ವರುಷಗಳವು ಎಲ್ಲವೂ ಅಲ್ಪ, ವೇಗದಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗಿಬಿಟ್ಟಿಹವು
ಕಠಿಣ ವಾಸ್ತವತೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿಹೆನು, ಯಾವುದೂ ಉಳಿಯದು|
ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣು ತೆರೆಯಿರಿ ಜನರೇ, ತೆರೆದು ನೋಡಿ
ನಾನು ಗೊಣಗುವ ಗೊಡ್ಡು ಮುದುಕಿಯಲ್ಲ, ಹತ್ತಿರ ಬನ್ನಿ, ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ||

ಮೂಲ ಇಂಗ್ಲಿಷ್: ಅನಾಮಧೇಯ
ಕನ್ನಡ ಭಾವಾನುವಾದ: ಕ.ವೆಂ.ನಾಗರಾಜ್.
ನಿವೇದನೆ:  
     ವಿದೇಶದ ನರ್ಸಿಂಗ್ ಹೋಮ್ ಒಂದರಲ್ಲಿ ಸತ್ತ ವೃದ್ಧೆಯ ಹತ್ತಿರ ಸಿಕ್ಕ ಕವನ ಇದು. ಇದು ವೈರಲ್ ಆಗಿ ಅಂತರ್ಜಾಲ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡಿದೆ. ಓದಿದ ನನ್ನ ಮೇಲೂ ಇದು ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದೆ. ವೃದ್ಧರನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಆದರದಿಂದ ಕಾಣುವ ಮನೋಭಾವ ಜಾಗೃತಗೊಳ್ಳಲು ಇಂತಹ ಬರಹಗಳು ಅಗತ್ಯ. ಅದರ ಕನ್ನಡ ಭಾವಾನುವಾದ ಮಾಡಿ ಸಹೃದಯರ ಅವಗಾಹನೆಗೆ ಮಂಡಿಸಿರುವೆ.

ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:

ಕಾಮೆಂಟ್‌‌ ಪೋಸ್ಟ್‌ ಮಾಡಿ